اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری در درمان کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

در سال های اخیر، توجه ی روان شناسان بالینی به تحقیق و پژوهش در زمینه ی بررسی علل  ماهیت و درمان اضطراب دوران کودکی افزایش یافته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی گروه درمانی- شناختی رفتاری در کاهش علایم، اصلاح طرحواره های ناسازگار و بهبود عملکرد اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل 32 نفر از دختران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر به شیوه ی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل کاربندی شدند. آزمودنی ها قبل از مداخله از نظر علایم اختلال، طرحواره های ناسازگار نگرانی و عملکرد اجتماعی مورد آزمون قرار گرفتند. گروه آزمایش در 18 جلسه ی 90 دقیقه ای درمان گروهی شناختی- رفتاری را دریافت کردند ولی گروه گواه، مداخله ای دریافت نکرد. در انتها نیز، آزمودنی ها مجددا از نظر علایم اختلال، طرحواره های ناسازگار، نگرانی و عملکرد اجتماعی مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل واریانس یک راهه ی مختلط نمره ها نشان داد که گروه درمانی شناختی- رفتاری در کاهش نگرانی، اصلاح طرحواره ی ناسازگار نقص و بهبود روابط خانوادگی موثر است و به نظر می رسد گروه درمانی شناختی- رفتاری با مجموعه راهبردهای شناختی و رفتاری خود، قادر به کاهش